Parnassusweg, Amsterdam, 14 oktober 2010
Geachte mevrouw de rechter,
Wij staan hier vandaag omdat wij de staat hebben gedagvaard. Dit hebben we gedaan vanwege de kraakwet die 1 oktober ingegaan is. Sindsdien vrezen wij elke dag een ontruiming. Om u een goed beeld te geven van onze situatie, moeten we u enige toelichting geven over het verleden en heden van ons huis, de bewoners, onze motieven om deze zaak aan te spannen en de eis die we op tafel leggen.
We beginnen bij ons huis. We wonen in de Lange Leidsedwarsstraat 35 te Amsterdam. Dit pand is 16 september 2001 gekraakt, ruim negen jaar geleden. Het had toen meer dan dertig jaar leeggestaan. Wat we daar aantroffen, is wellicht buiten uw voorstellingsvermogen. Denk aan een enorm diep pakhuis zonder binnenmuren, zonder vloeren, met alleen vloerbalken, zodat we springend van de een op de ander de ruimte konden doorkruisen. Denk aan een pand met dichtgespijkerde ramen, waar weer en wind dertig jaar lang zijn gang gegaan is, waar water door alle gaten en kieren gesijpeld is, waar provisorische constructies van plastic en dakleer de enorme lekkages op de benedenverdieping moesten tegengaan. Dit laatste was overigens gedaan door de onderbuurman die er toen nog een kroeg had, niet door de eigenaar. Die was er toen al decennia niet geweest. Denkt u bovendien aan een dertig jaar oude duivenkolonie die het pand bevolkte, aan tientallen gestorven duiven op de grond, overal poep, veren, aanslag. Dan weet u ongeveer in welke staat het pand zich bevond.
In de negen jaar dat wij hier wonen, is het pand een metamorfose ondergaan. Er zijn voorzieningen aangelegd, kamers gebouwd, ramen ingezet, vloeren gemaakt, etc etc. De lijst met gedane zaken is eindeloos.
De eigenaar had al tientallen jaren geen cent meer in het pand gestoken. Het is van belang dat wij hier iets vertellen over de opeenvolging van eigenaren, zodat u een beeld krijgt van de manier waarop het pand van hand tot hand gaat en de getoonde desinteresse van hun kant voor het object zelf. Ten tijde van de kraakactie was de eigenaar de familie Broerse, van Exploitatie Maatschappij Gersteland B.V. Deze kocht het pand in 1968, tegelijk met tien andere buurpanden voor 1 miljoen gulden in totaal. Kort na de koop komt alles behalve de benedenverdieping leeg te staan.
In 2005 verkoopt Gersteland het pand Lange Leidsedwarsstraat 35-37 voor 470.000 euro aan de Amsterdam Jockeyclub B.V., die op dat moment bestuurd wordt door David Beesemer en Michael John van Bruggen. Deze mensen nemen uiteindelijk alle voorgenoemde 11 panden over en beheren daarmee het hele blok dat de familie Broerse in 1968 aankocht. Tevens kopen zij de Exploitatie Maatschappij Gersteland B.V. Dit alles voor heel wat meer geld dan 1 miljoen gulden, namelijk voor ongeveer 5 miljoen euro, dus 11 miljoen gulden. Zo slaan beide partijen een slag. De een de poen, de ander de panden.
In 2007 blijkt dat voorgenoemde Beesemer een enorm malafide zakenman is. Na een inval van de FIOD en de arrestatie van zijn ex-zakenpartner Jan Dirk Paarlberg in connectie met de zaak Holleeder besluit de gemeente middels de wet BIBOB onze eigenaar geen bouwvergunning te verlenen.
Daarop verkoopt Beesemer op 31 januari 2007 het pand Lange Leidsedwarsstraat 35-37 aan August Michiel Krings, directeur van Elsrijk Invest B.V., en Sharon Erica Cohen voor 675.000 euro. De heer Beesemer heeft, zonder een cent te investeren in het huis, dus meer dan 200.000 euro verdiend. De nieuw eigenaren hebben, net als de laatste twee, nooit contact opgenomen en zich nooit laten zien. Zij gebruiken dit pand opnieuw als een speculatieobject. Voorgaande resultaten bewijzen dat dit een lucratieve business is.
Ondertussen wonen wij nog in het pand. Wij zijn een groep mensen die bestaat uit studenten, arbeiders en freelancers. Een vrije markthuur betalen is voor ons zo goed als onmogelijk. Een sociale huurwoning kunnen we ook niet krijgen, aangezien de wachttijd 12 tot 15 jaar bedraagt. Andere opties voor studenten en starters zijn antikraak. Veel vrienden en kennissen om ons heen wonen dan ook antikraak. Wij krakers zijn heus niet de enigen die de hedendaagse huren niet kunnen opbrengen. Tienduizenden mensen in deze stad wonen op een dusdanig rechteloze manier als antikraak of onderhuur, om de reguliere vrije marktprijzen te ontlopen.
Wij hebben gekozen voor kraak, en vinden het een prima oplossing voor onze woningnood. Wanneer, zoals in ons geval, een persoon een pand slechts heeft als speculatieobject, om te verkopen als de marktwaarde stijgt, vinden wij het legitiem om daar te gaan wonen. Ons woonrecht wordt ons namelijk ontnomen door panden leeg te laten staan, terwijl er te weinig huizen zijn voor mensen die willen huren.
Nu even praktisch. Het verhaal van ons pand wijst erop dat het niet binnenkort in gebruik genomen gaat worden door reguliere huurders of kopers. Na onze eventuele ontruiming zou het dus weer leeg komen te staan. Wij zouden ondertussen genoodzaakt zijn bijvoorbeeld in onderhuur te gaan wonen of te antikraken, omdat we nog steeds geen normale huurwoning kunnen vinden. Wat je dan krijgt is dat er weer mensen in ons pand geplaatst gaan worden als antikraker, en dat wij in een ander leeg huis kunnen gaan wonen met een antikraakcontract. Ik wil maar zeggen dat zolang er geen betaalbare huurwoningen zijn, en wij als beginnende freelancers en studenten een laag inkomen hebben, wij ons in een rechteloze woonsituatie gedwongen zien. Een ontruiming van ons pand zou daar geen verschil in maken zolang dat probleem niet aan de kaak gesteld wordt.
Dan komen we bij de reden om de staat aan te klagen. De wet waarop wij ontruimd dreigen te worden heeft als enig doel dat wij nog rechtelozer gemaakt worden dan we al waren. Sterker nog, er wordt gepoogd ons te criminaliseren. En dat terwijl wij niet de dief zijn, maar de huiseigenaren die ons bestelen van de mogelijkheid een dak boven ons hoofd te hebben. De huiseigenaren die omwille van eigendom en geld mensen bestelen van hun eerste levensbehoefte. Niet alleen de grote huiseigenaren zijn schuldig hier. Hoofdschuldige is de staat, die de wet zo heeft ingericht dat mensen die in een leegstaand huis gaan wonen, ontzegd kunnen worden van hun huisvrede en hun recht op een dak boven hun hoofd. Zo worden wij bestolen van het enige bezit dat we dachten te hebben: het woonrecht. Vandaag eisen wij dit recht terug.
Kraakgroep Lange Leidse 35
http://langeleidse35.squat.net
No comments:
Post a Comment