Gister is er een deel van het beursplein ontruimd namens de burgermeester, Van der Laan.
Wij zijn er nog!
De eisen die Van der Laan in zijn openbrief heeft staan, is gister door de politie gehandhaafd. Hierbij zijn 14 occupyers aangehouden, zij hebben op vreedzame wijze de tenten die geruimd werden beschermd. Zij zijn aangehouden voor het niet opvolgen van een politie bevel. Ze zijn vijf uur later heengezonden. Wij zijn blij dat zij weer vrij zijn.Vandaag wordt er hard gewerkt, om de chaos van gister te herstellen, en om nieuwe acties te bedenken. Vanavond weer een General Assembly om half zeven die ook via de livestream te zien is.Wij zijn er nog en blijven ook!
Om 12:11 ontving Occupy Amsterdam de bijgesloten brief. De Burgemeester heeft besloten maatregelen te nemen om de eisen uit zijn brief van 6 december te realiseren.
Occupy de lessen na 7 weken (voor de ontruiming)
Occupy week #7
De organisatiefase
Vanaf de aanvang was duidelijk wat de valkuilen van hiërarchie en leiderschap waren in structuur en organisatie. Ondanks de roep vanuit het oude systeem om ons identificeerbaar te maken, weigerde de bezetters om zichzelf naar voren te schuiven als leider of om een piramidevormige organisatie structuur aan te nemen. Dit maakt de bezetters nog steeds even ongrijpbaar. Ondanks dat de politiek via individuele angst grip probeert te krijgen op de situatie.
De consolidatiefase
Kort daarna vormde zich het bewustzijn van het belang van sociale cohesie en consensus boven regulering. Meer regels hebben niet tot gewenste resultaten geleid. In tegendeel, het leidde tot meer onduidelijkheid. Bij gebrek aan participatie en consensus wordt er toch individuele uiting gegeven aan de vertaling van afspraken. Dit kwam voornamelijk doordat er groepsvorming plaatsvond op het plein waarbij deze groepen steeds minder met elkaar in verbinding stonden. Om dit het hoofd te bieden is fase 2 ontstaan: het centreren en bundelen van organisatiekracht op het plein om de cohesie en de consensus op elkaar af te stemmen.
Systeemvorming op beursplein
Een moeizaam proces. De bezetting was opnieuw een systeem geworden met haar eigen normen en waarden en de strijd hierover tussen de diverse groepen op het plein met elk hun eigen normen en waarden set. De zaken waar waarde aan wordt gehecht zijn dezelfde als in de echte maatschappij: Onderdak, eten, drinken, warmte, aandacht, maar ook macht. Hierdoor ontstonden weer kleine systemen binnen het systeem beursplein waarbij hechting aan materie, behoeftebevrediging en kampeergemak boven de collectieve idealen gingen staan. De boodschap van de 99% leek ten onder te gaan aan de ontberingen van de bezetting.
Systeemreset op beursplein
Om de uitdagingen op het beursplein te lijf te gaan was een kleine revolutie nodig. Over de oplossing was enige verdeeldheid: De ongestructureerde camping beëindigen en centreren op het plein,. Uiteindelijk nadat mensen die in het buitenland deze oplossing hadden ervaren en met hun verhalen de effectiviteit van de plannen bevestigden, werd er consensus gevonden. Op vrijdag 25 nov werd besloten om te gaan centreren en fase 2 in te gaan: Van bezetting naar beweging. Zaterdag 3 dec heeft de burgermeester daar handig gebruik van gemaakt door voor te laten komen alsof dit zijn idee was. De Burgemeester maakt ook zo dan ook handig gebruik van de individuele angsten.
De angst die je creëert is niet de realiteit waarin we leven
Dit was de mooiste uitspraak deze week in de GA's. Een zin die al vanaf het begin door vele mensen op het plein wordt gebruikt om aan te geven dat hierin ook een oplossing ligt. We hoeven niet bang te zijn voor de ondergang van Occupy, niet door graaiende daklozen of draaiende politici. Het enige wat ons kan laten ondergaan is onze eigen angst. Angst voor tekort aan eten, angst voor tekort aan slaap, angst voor gebrek aan aandacht, angst voor gebrek aan vrijheid. Als wij onze angsten overwinnen zijn we niet weg te krijgen. Immers wij zijn niet de bezetting, wij zijn de 99%. Occupy is slechts een actie vorm van de 99% beweging. Zonder ons is er geen 1% die kan teren op ons geld, energie en arbeid. Wij zijn de samenleving.
Hechting aan oude waarden leidt tot herhaling van het oude systeem
Ook online kijkt men gespannen mee naar de uitkomsten van de bezetting, men is zich gaan identificeren met de bezetting en met de bezetters. Angsten komen ook in de sociale systemen van facebook en twitter weer voor. De angst dat jouw 'ik' niet voor 100% vertegenwoordigd wordt door de bezetting. De angst dat als de bezetting faalt het 'ik' dat daaraan verbonden is faalt. Dat is hechting, wij moeten leren om van de bezetters en van elkaar te houden zonder daar wat voor terug te verwachten; geen bevestiging van het 'ik' of andere behaaglijke gevoelens uit deze bezetting nodig hebben. Alleen als individu kun je spreken voor de 99%. Men kan van de, inmiddels 7 weken tegen kou honger en slaapgebrek strijdende bezetters, niet direct verwachten dat zij de wereld gaan verbeteren. Wij als Parttimers en sympathisanten zullen zelf het 99% idee moeten realiseren. Het enige behaaglijke gevoel dat men wel kan verwachten is de warme gloed van voldoening als beloning voor een onbaatzuchtige bijdrage.
Vraag niet wat de revolutie voor jou kan doen
Vraag wat jij kan doen voor de revolutie
Wij zitten op internet en in de straten, we kunnen overal bezetten wanneer en wat we maar willen. Of hele andere acties opzetten. Hoe, waar en wie dat doet dat maakt niet uit, zolang we elkaar maar steunen, het is een kwestie samenhorigheid en samenwerken. De solidariteit die ten grondslag ligt aan de 99% beweging is essentieel. Een bezetting kan men ontzetten. Een idee kan men niet kapot maken. Blijf vertrouwen en werken vanuit het 99% idee dat wij allen verbonden zijn door de wereld die wij maken en zijn. Het idee dat wij zelf de wereld willen vormgeven in gelijkwaardigheid en duurzaamheid kan nooit sterven.
No comments:
Post a Comment