Joke Kaviaar Poezie.Beat the Borders 7

Oud Papier
Er valt weer een rapport van een geleerde te lezen
We horen dat hij schrijft dat grote twijfels zijn gerezen
Gaat er wat veranderen? 't Is vernietigend als bommen!
Zoveel cijfers en feiten, en tabellen en sommen
De minister zal wel zeggen dat er iets aan wordt gedaan
Een laaggeplaatste krijgt de bons – en dan een betere baan
Of nog niet eens dat! Het is slechts voor 't oud papier
Alleen maar weer beloftes, zo maakt men goede sier
De minister speelt met termen, en bedankt de geleerde
dat hij 't functioneren heeft verbeterd, zich niet tegen hem keerde
En als dan na een tijdje weer de woede is gesust
iedereen 't is vergeten, en iedereen gerust
De minister en de geleerde, zij geven elkaar de hand
We zijn weer in een tijdperk van ware vrede aangeland!

Wat bleef...
Voor wie ergens alles achter zich liet
Wat er nog was –
Vader, moeder?
Een massagraf?
Een hut, een dorp?
Verbrandde resten?
Een stukje land, het graan,
een geit?
Stukgeschoten bruggen
Het dreunen van de nacht
Flarden van kruitdamp

Voor wie alles ergens achterliet
Herinneringen aan toen
Een lang verschoten verleden
dat vertrouwd was
Het zinderen van de grond
Hoe de zon onderging
Waarvandaan de wind kwam
De taal die iedereen sprak,
verstond en begreep
en
het delen van de rijst

Voor wie ergens alles achter zich liet
Gekomen is naar een belofte
van schamel spaargeld
Te voet over een hel van bergen
Wadend in hoge sneeuw
Door elkaar geschud
in het duister
Gekropen door
doornig struikgewas, en zo
bereikte een grens aan het weggaan

Voor wie alles ergens achterliet
maar niet
De schrik van een knal
Bezweet ontwaken
Omkijken, sluipen, verbergen
Dat is er nog
Niet alleen in dromen

Zie, een hart kan men verliezen
voor de liefde, voor de hoop,
Maar verliezen kan men nooit
de haat, de razernij
Geen drank, pillen of drugs,
niets brengt verlossing
Alleen de dood

Voor wie ergens alles achter zich liet
die achtervolgd door die gedachte
dat het achterlaten van 't leven
nog alles is dat overblijft

Voor wie alles ergens achterliet
behalve die sporen –
Verloren raken die nooit –
Nog altijd geen horende oren

Voor wie ergens alles achter zich liet
is ook hier geen verlichting
Geen verlichting van de angst
die mee is getrokken
Geen verlichting van de waanzin
die achterna is gekomen

Voor wie alles achter zich dacht te hebben gelaten
is vooral het vechten meegekomen
naar een land waar vrede zou heersen
De belofte werd bedrog en
voortgezet wordt onopgemerkt
de oorlog tegen hen, en wij

Wij tekenen ervoor


Joke Kaviaar 3 augustus 2010



De stemming

Er zijn er die moorden
uit overtuiging
Een reden hebben zij niet
Wel een boek of geschrift bij de hand
waarin beschreven staat
op welke wijze de reine daad
dient te worden uitgevoerd

De executie, zo zeggen zij,
vindt plaats met instemming
van een bevoegd heer

En zo raken velen overtuigd
van de juistheid en de eerlijkheid
van het stelen van de vrijheid
en van het nemen van levens
Zij stemmen met alles in
dat voorgeschreven wordt
en laten zich ermee vermaken

Er zijn er die sterven
door die overtuiging
Spijt hebben zij niet
van 't verlangen naar vrijheid
dat in geen enkele staat
wordt toegestaan,
moet worden bevochten

De revolutie, zo weten zij,
krijgt nooit toestemming
van een bevoegd heer


Joke Kaviaar, 2 augustus 2010



De tanden van de beambte

Als een overheidsdienaar glimlacht
wanneer hij namens zijn baas het woord voert,
dan liegt hij
Zijn lippen laten wel zijn blinkende tanden zien,
maar dat is reclame

We ruiken niet
de tong die de konten heeft gelikt
We horen niet
het verzwijgen van de opstand,
neergeslagen in zijn baas' opdracht
door collega's van hem die
geen naam hebben, laat staan gezichten,
alleen nummers en maskers

En zo zien we de één na de andere beambte verklaren
in full color op breedbeeld televisie
namens de staat
dat er niet geslagen is
dat er niet geschoten is
dat de camerabeelden helaas
verloren zijn gegaan
Dat het slachtoffer erom gevraagd heeft

Een gezagsdrager treft nooit blaam
Die is aan de naamloze dode of
aan iemand die je niet mag zien staan

Telkens weer die wetmatige regels in de krant
Vette inktkoppen die druipen van bloed:
'Er is niets aan de hand'
Maar wordt er eens terug geslagen,
gespuugd, gescholden, gejoeld,
dan kan niet vaak genoeg
de band worden terug gespoeld

En weer liegt de ambtenaar in staatsnaam
als hij glimlacht en stelt:
'Tot geweld hebben alleen wij het recht'