Flyer Occupy everything!
Deze flyer wordt vandaag uitgedeeld op het beursplein:
Vandaag zijn er wereldwijd bijna 1000 bezettingen in meer dan tachtig landen. We zijn geïnspireerd en worden blij van het idee dat zoveel mensen willen proberen deze wereld een mooiere plek te maken. Maar hoe gaan we dat doen? En waar liggen precies de problemen? Sommigen zeggen: "Wij zijn de 99%, stop de graaicultuur van de bankiers!". Maar is het wel zo simpel?
De 99% bestaat niet!
We denken niet dat de maatschappij bestaat uit twee groepen: de rijke bankiers en de rest. De zogenaamde "99%" bestaat niet uit 1 sociale groep maar uit vele. Hoewel we allemaal de gevolgen merken van de crisis zijn we ook heel verschillend en het zou een fout zijn om onze diversiteit te verbloemen. Vandaag staan hier jongeren en ouderen, arbeiders en werkelozen, hoog- en laaggeschoolden, atheïsten en gelovigen. Niet iedereen van ons wordt deze dagen voor het eerst geconfronteerd met het onrecht van het kapitalisme. Sommige groepen trokken binnen het kapitalistische systeem altijd al aan het kortste eind en van hun ervaringen moeten we leren.
Rotte appels in een verrot systeem.
Het zijn niet slechts een paar "rotte appels" binnen het systeem die het probleem zijn. De crisis is niet het resultaat van de hebberigheid van een paar bankiers; het is het onvermijdelijke resultaat van een economisch systeem dat grenzeloze competitie in iedere laag van de maatschappij stimuleert. Jij en ik zouden precies hetzelfde gedaan hebben als we directeur van een miljarden onderneming waren.
Daarom moeten we dit economische systeem niet verbeteren, maar afbreken.
Niet links, niet rechts?
Er is binnen de bezetters beweging een sterke distantieeringsdrang ten opzichte van politieke partijen. Iets dat we enkel kunnen toejuichen. Het is het politieke stelsel dat de weg heeft geplaveid voor deze crisis en het zijn de politici die nu de rekening bij ons neer proberen te leggen.
Politici vragen om de bankiers aan te pakken, is alsof je de bedrijfsleider of je manager vraagt om je baas te ontslaan. We hebben niets met hen van doen en dat willen we zo houden. Maar het zou een fout zijn om te stellen dat we daarmee een a-politieke beweging zijn. Laten we de politiek terug brengen naar onszelf, als individu en als groep. Iets dat van ons is in plaats van iets abstracts dat zich afspeelt in een statig gebouw in Den Haag.
Politici kunnen niets veranderen. WIJ kunnen iets veranderen.
Tegen het kapitalisme, tegen de autoriteit!
Wat ons hier vandaag samenbrengt is de afkeer van het huidige kapitalistische systeem. Daarnaast zijn wij nog van mening dat we, willen we een beweging opbouwen die wezenlijk iets veranderd, ons moeten organiseren op een manier waarin iedereen gelijkwaardig is evenveel te zeggen heeft.
In ieder geval willen wij geen beweging waar van bovenaf een politieke lijn wordt uitgestippeld. De organisatie moet van onderop komen en divers zijn. Waarin er ruimte is voor alle individuele en collectieve behoeften. We willen een beweging waarin mensen naar elkaar luisteren en elkaar respecteren.
Om die reden vinden wij ook dat er geen ruimte moet zijn voor racisme, seksisme en homofobie binnen deze beweging. Wanneer individuen of groepen zichzelf een autoritaire positie binnen de beweging toebedelen wordt dat onmogelijk gemaakt. Niemand moet de macht hebben om te bepalen hoe jouw leven eruit ziet.
Want niemand is beter in staat om jouw leven vorm te geven dan jijzelf.
De politie je beste vriend?
De politie is hier vandaag om dit protest in goede banen te leiden. Om ons, als burgers, te beschermen. Om te zorgen dat het niet uit de hand loopt. Om te zorgen dat we straks allemaal weer naar huis kunnen om morgen weer naar ons werk te gaan. Zodat we je steeds hoger wordende huur, of je hypotheek te betalen. Om, koste wat het kost, te zorgen dat we morgen allemaal terugkeren naar de normaliteit. Maar wacht, was dat nou niet precies wat we NIET willen? We wilden iets veranderen toch?
Het is belangrijk dat we inzien dat de politie enkel een instrument is van de staat om haar miserabele systeem te beschermen tegen alles wat haar bedreigd. En het is belangrijk om te erkennen dat wij een bedreiging willen zijn voor de maatschappij die ons niets te bieden heeft dan koopwaar en daar grenzeloze gehoorzaamheid voor terug verlangd.
We moeten erkennen dat, als we iets willen veranderen, we soms ook de wetten zullen moeten overtreden. We moeten niet de illusie hebben dat de politiek zit te wachten op verandering en dat betekent waarschijnlijk dat we ervoor moeten zullen vechten. Iedereen met een beetje historisch besef weet ook dat menig sociaal conflict uiteindelijk uitgemond is op confrontaties met de staat. Iedereen die daar zijn twijfels over heeft doet er goed aan te kijken naar de bezettings bewegingen elders in de wereld en de reactie van de politie hierop. Op vele plekken werd onze beweging geconfronteerd met rubberen kogels, traangas en pepperspray.
Daarom is het belangrijk dat we inzien dat we niets te bespreken hebben met de politie.
Voor zelforganisatie en solidaiteit!
Mooi allemaal, al die dingen waar we tegen zijn, maar wat willen we dan? Wij willen een wereld waarin wij de vrijheid hebben om onszelf te organiseren. Waarin ons niet van bovenaf verteld wordt hoe wij moeten leven. Waarin we onszelf in onze behoeften kunnen voorzien in plaats van dat we onszelf stuk werken voor een baas die zich zit te verrijken met onze arbeid. Wij willen de macht aan onszelf om ons leven zo in te delen als dat we dat zelf willen. Maar hoe we dat precies gaan doen?
Laten we het daar vandaag over gaan hebben! Laten we het hebben over de anarchie!
No comments:
Post a Comment